چـــون  نــمــــــی دانـنــــد عــــالـــــــــی مــــــــی پــــــــرنـــــــد!                                    

 روزی یک زیست شناس و یک مهندس هوافضا کنار هم نشسته بودند. زست شناس سطح مقطع بال و بدنه زنبور را به مهندس هوافضا داد و از او خواست محاسبه کند آیا زنبور با این ابعاد بال و بدن، طبق قوانین آیرودینامیک هواپیماها و پرنده های بزرگ، می تواند پرواز کند؟

   مهندس بعد از کلی محاسبات دقیق و تجزیه و تحلیل های وقت گیر کامپیوتری سرش را باتعجب بلند کرد و گفت: « محاسبات می گویند این کار غیر ممکن است! اما...؟ اما من که می دانم زنبورها می پرند!؟ آخر چگونه چنین چیزی ممکن است؟»

  زیست شناس با خنده گفت:« شاید چون زنبورها مثل ما آدم ها هواپیما نساخته اند و از قوانین آیرودینامیک و نسبت های لازم برای سطح مقطع بال به بدنه خبر ندارند می توانند پرواز کنند؟»

  مهندس با خجالت و ناراحتی گفت:«این حرف درست نیست! تنها دلیلی که وجود دارد این است که دانش و علمی که من دارم متعلق به اجسام بزرگ و بالهای بزرگ روی سیال هواست. به احتمال زیاد وقتی جسم پرنده به اندازه قد و قواره یک زنبور کوچک می شود و بال و پرهای پرنده مانند زنبور لطیف و انعطاف پذیر می شوند، قوانین علمی دیگری حاکم می شوند که زنبور ها از آن برای پریدن استفاده می کنند؟»

   زیست شناس دوباره خندید و گفت:«این که گفتی باز همه نظر قبلی من را تایید می کند! زنبورها می توانند با آن بدن بزرگ و بد شکل خود بپرند و گرده ها و شهد گل ها را با طی مسافتی طولانی از طریق پریدن به لانه برسانند. آنها این کار را با موفقیت انجام می دهند، فقط به خاطر اینکه می دانند همیشه برای انجام هر کاری راه های متعددی وجود دارد. چیزی در عمق وجود آنها می داندکه حتی اگر پریدن به شکلی ساده مثل پرندگان بزرگ نظیر قو  واردک میسر نباشد، می توان به شیوه ای متفاوت پرید و پرواز را تجربه کرد!؟»

  مهندس هوافضا دوباره با اعتراض و دلخوردگی گفت:«این قبول نیست! زنبور موقع پریدن خیلی بیشتر از پرنده معمولی بال بال می زند وبا ایجاد گرداب های بی نظم مقدار زیادی انرژی برای معلق نگه داشتن خود مصرف می کند. ضمن اینکه او هنگام بال زدن زاویه بال خود را دائم عوض می کند و از گرداب های چرخشی زیر بالهای خود برای بالا ایستادن و بالا رفتن کمک می گیرد. زنبور قوانین علمی پرواز را زیر پا می گذارد و نمی توان او را یک پرنده معمولی دانست! لطفا مشخصات پرنده خوش پروازتری را به من بدهید تا طبق محاسبات دقیق شیوه پرواز او را تحلیل کنم!»

   زیست شناس با تبسم گفت:«آن چه می گویی سرسختی  ولجاجت همیشگی و آشنای کسانی است که گمان می کنند از قوانین عالم خیلی سرشان می شود و دائم برای متوقف شدن و کاری نکردن دست به دامان چیزی به نام علم می شوند! حال آنکه همین علم محدوده پاسخ دهی و اعتبار مشخصی دارد و برای مشکلاتی ورای آن حد و مرز، اعتبار و ارزش علم با جهل یکی می شود و انسان باید تا فهمیدن دانش درست سکوت کند!»

  مطمئنا اگر زنبورها قبل از آغاز پریدن به کلاس آیرودینامیک می رفتند شاید تا آخر عمر نمی توانستند بپرند و به مورچگانی بالدار اما خزنده روی زمین تبدیل می شدند!؟

  بعضی مواقع برای به پیش رفتن نباید منتظر تایید علم و قوانین متعارف شد. باید به نوای دل و فطرت گوش کرد و بالها را برای پرواز باز کرد. شاید لازم باشد چند صد باربیشتر بال بال زد. شاید لازم افتد به جای آرام کردن جریان هوای زیر بال، جریان های چرخشی و گردابی از هوا را ایجاد کرد و با تغییر لحظه ای زاویه بال ها و افزایش انعطاف پذیری بال ها، از این جریان های به ظاهر مزاحم به نفع خود سود جست!

مهم نیست چه راهی برای پریدن نهایتا استفاده شود. ولی مهم این است که به راحتی دست از رویای زیبای پرواز دست برداشته نشود. زنبورها جزو خوشبخت ترین موجودات روی زمین هستند. چون مثل ما آدم ها توهم زیاد دانستن آنها را را محدود نساخته است.»
 

                                                                                                    

 منبع : مجله موفقیت